تأثیر 12 هفته تمرینات اصلاحی بر ناهنجاری پشت تابدار دانشجویان پسر 18-25 سال

سابقه و هدف: پاسچر پشت تابدار یکی از شایع‌ترین ناهنجاری ستون فقرات در قشر جوان جامعه است که به خاطر ماهیت پاسیوش می تواند باعث بروز کمردرد شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره 12 هفته‌ای برنامه تمرین اصلاحی بر ناهنجاری‌های پاسچرال ستون فقرات افراد مبتلابه پشت تابدار بود. مواد و روش ها: به این منظور، 26 دانشجوی پسر مبتلابه ناهنجاری پشت تابدار (زاویه نوسان≥10 درجه) با میانگین سن 25/1± 73/20 سال، قد 94/5± 76/171 سانتی‌متر و وزن 64/12± 1/67 کیلوگرم به‌صورت هدفمند انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه 13 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تجربی در یک برنامه اصلاحی 12 هفته‌ای پیش‌رونده شرکت نمودند که سه جلسه در هفته و به مدت 45 الی 70 دقیقه اجرا شد، درحالی‌که آزمودنی‌های گروه کنترل طی این مدت‌زمان تنها به فعالیت‌های روزمره می‌پرداختند. زاویه سر به جلو و نوسان توسط عکس‌برداری از نیمرخ، زاویه کایفوز و لوردوز توسط اینکلاینومتر دوگانه و تیلت لگن خاصره توسط اینکلاینومتر اندازه‌گیری شدند. داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط آزمون آماری MANCOVA تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که برنامه اصلاحی منتخب اثربخشی معنی‌داری بر متغیرهای پاسچرال اندازه‌گیری شده در آزمودنی‌های گروه تجربی دارد (05/0P≤). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر  برنامه تمرینی اصلاحی تحقیق حاضر جهت اصلاح ناهنجاری‌های پاسچرال ستون فقرات افراد مبتلابه پشت تابدار توصیه می‌شود.